May 20, 2011

surat tersimpan.


as-salam.

harini terasa nak menggedik dan menaip dalam melayu. cehhhhh! ini adalah entri paling panjang tanpa gambar dan kalau tak suka entri begini, jangan teruskan! it's a warning.


2006.
masa ni kita semua sebok nak upsr. aku ingat lagi dalam hujung bulan 3 something. sekolah kita kan buat latihan rumah sukan untuk atlet [oh, dulu badan kurus dan jadi harapan rumah sukan untuk masuk olahraga]. aku rumah merah. kau pun sama merah. rumah merah namanya cenderawasih.

masa tu waktu petang. baru je lepas buat latihan lumba lari. kalau tak silap aku, lari baton masa tu. lepastu penat gila, so lepaklah tepi longkang dengan aqila. masa tu taktau jam pukul berapa. memang curious gila so pandang sekeliling, last last nampak kau yang tengah duduk terlepak kat belakang aku sebab penat berlari juga. kau kan atlet. masa tu aku nampak kau pakai jam so aku main tegur jelah kau semata mata nak tahu pukul berapa.

aku ingat lagi ayat aku "eh, jam sekarang dah pukul berapa?"  lepastu kau jawab. aku tengok kau dan kau pun tengok aku. masa tu aku rasa macam 'zuppppp'. tapi aku buat bodoh je sebab, alah laki hensem macam kau mesti dah ade makwe. mula dari situlah aku selalu pandang pandang kau. gatalkan aku ni.. lepastu ingat lagi, aku baru keluar dari bilik persalinan dan tetiba je nampak kau lalu depan aku dengan kawan kau. kau pandang aku, aku pun pandang kau. kita cuma pandang je, takde senyum or sengih papepun. lepastu, semua jalan macam biasa.

sampailah 1 hari nadhira datang cakap kau nak nombor aku. masa tu baru aku tau kau dengan nad berjiran. dan aku pun rela beno la kononnya bagi no aku kat kau. dan sejak tu, kau ada call enset aku guna telepon rumah kau. bila fikir fikir balik, macam kelakar tau. lepastu kalau aku tak silap jugak, kau mintak kapel dengan aku through nad jugak. masa tu aku malu malu tapi at last aku say yes. masa tu pertengahan bulan april kalau tak silap jugak. bongeks kann..

kelas kita dah lah sebelah menyebelah. setiap kali rehat, mesti berjumpa sampai semua tahu kita kapel. lepastu kan kita ada kelas malam, setiap kali nak balik lalu tangga mesti kau ada sekali dengan kawan kau. lepastu kan kita sekolah agama sama sama. kita pun selalu jumpa, borak borak. tapi masa tu aku langsung takde feeling apa apapun dekat kau. aku anggap kau kawan je. dan sampai satu saat aku dah bosan berkapel, aku mintak clash.

kau taknak! kau tanya kenapa tapi aku taktau nak bagi alasan apa at last aku cakap aku nak fokus untuk upsr. kalau failed nanti makbapak aku marah. kau tetap tak boleh terima jugak. lepastu, setiapkali tu kalau berjumpa mesti aku cakap nak putus. kau tetap dengan keputusan kau kata taknak jugak. kau tahan dengan aku sangat sangat, kau cool sangat sampai kau merajuk dengan aku tapi buat tak layan kau sebab aku nak cari point untuk kau lepaskan aku. tapi kau baik sendiri dan datang jumpa aku macam takde pape jadi. kau senyum dan selalu cuba nak buat aku ketawa. cuma aku je yang tak baik.

kan sekolah pernah buat lawatan pegi penang. kau dengan aku sekali join. dekat sana kita okay sangat kan. maybe tak berapa sangat la but still okay. kadang kadang imbas balik hari hari kita semua dekat sana, best sangat. we really had fun! 

akhir bulan 11, kakak kau hantar mesej saja nak bergurau niatnya tapi aku amik serius. dan sebab mesej tu jadikan point buat aku untuk clash dengan kau on the spot. kau pujuk aku, cuba cuba lagi tapi aku degil dgn keputusan aku. at last kau terima jugak dengan terpaksa. maaf!


2007.
kita dapat 1 sekolah cuma lain kelas jugak. masa tu kita dah mula jauh. sebab baru putus lagi kan. takde apapun jadi awal awal dulu. kau pulak 1 kelas dengan aja. kadang kadang aku tanya pasal kau dari dia. dan dia pun cerita lah macam biasa.

akhir tahun tu, kau mesej aku kata nak mintak sambung semula. tapi aku taknak sebab masa tu aku still bosan dengan kau dan aku anggap kau kawan je masa tu. but still, kau okay je dengan aku lepastu kita tetap lagi kawan macam biasa. maaf sekali lagi.


2008.
masa ni tingkat kelas kita sama. dan kebetulan waktu agama, kelas kita bergabung. kau yang kene datang kelas aku. aku duduk barisan belakang dengan zana. kau dengan kawan kawan kau pun sekali duduk belakang. kadang kadang kita belajar kadang kadang kita berbual. tapi bual kejap je. tak lama pun. masa tu kita tak mesej mesej lagi.

start pertengahan tahun, kita mula mesej. tapi tak kerap sangat. so-so je. just tanya khabar gitu gitu je. then kau mintak kapel lagi. aku ingat lagi kau pernah cakap, 'F, buat kali terakhirnya aku tanya kau, sudi tak kau kapel dengan aku?' mungkin pada orang lain yang baca mesej tu kata kau tak romantik or whatnot tapi pada aku mesej tu dah cukup. tak perlu ayat ayat manis jiwang karat nak bagi aku.

tapi macam biasa, aku tetap jugak tolak. walaupun aku taktau kenapa aku rasa jauh hati betol bila kau kata perkataan kali terahkir tu. aku beranikan diri tolak lagi. maaf!


2009.
kita punya kelas sebelah sebelah lagi. kita nk pmr tahun ni. aku nampak perubahan pada diri kau. kau lebih fokus dan belajar. kau tak main main macam kawan kawan kau yang lain. macam biasa, waktu agama pun korang kena gabung kelas dengan kelas aku. dan aku pun memang duduk belakang dengan zana. dan kau pun kadang kadang duduk depan kadang duduk belakang. kadang kadang kau duduk sebelah meja aku. kadang kadang kau duduk sebelah kina, lepastu kan aku rasa jeles bila tengok korang duduk sebelah menyebelah tapi aku buat taktau je. opss, kina, sorryyyyy!

ye aku tau aku miang. setiap kali rehat, kita kadang kadang lepak sama depan kelas dengan budak budak ni sebab kita semua memang malas nak turun rehat. mula tahun ni pun kita kerap jugak mesej tapi tak berapa selalu. kau mintak kapel sekali lagi dan sekali lagi aku tolak. aku cakap mungkin lain kali. tapi kita tetap berkawan lagi. aku mula teringat kata kata kau tahun lepas soal kali terakhir tu. pelik!

pertengahan tahun lagi, kau selalu bagi mesej2 yang sweet. bangun pagi, kau bagi mesej. sebelum tidur pun kau bagi mesej. mesej tu semua aku simpan lagi sampai sekarang walaupun tak banyak sangat. tapi aku tak layan sangat mesej kau tu. kejam kan!

dan kalau tak silap aku, kita jadi lagi rapat masa nak dekat dekat trial. aku masih ingat lagi masa tu kita diri dekat tangga. tengah tengah berdiri kawan kau. kita bertiga berbual macam biasa. tetiba aku terasa kawan kau tu macam mengengseng dekat aku so aku pun terus ke tepi sikit. lepastu kau perasan, kau cakap kat kawan kau "eh, makin rapat nampak? jangan dekat dekat, jauh sikit." lepastu kita semua ketawa. tapi dalam hati kau tau tak aku happy! 

aku jarang turun rehat, kau pun. so masa rehat kita lepak sama depan kelas, bual bual. kalau tak silap aku kau ade lagi sekali mintak kapel, dan lagi sekali jugak aku tolak. memang sejak ni kita mula rapat. mesej pun selalu. kau jarang call aku tapi masa ni kau selalu jugak call aku.

pelik aku. tapi aku suka. tapi lepas pmr, aku tau aku betol betol buat kau sakit hati bila aku kapel dengan orang lain. kita selalu contact tetiba je kau dgr khabar aku dah ade orang baru sedangkan 4x kau mintak pun aku tolak. betapa player betul aku ni kan.. sebab ape aku kapel, biarlah kau taktau. nanti kalau cakap bukannya kau nak percaya. masa tu kau dah jarang balik contact aku.

tapi walaupun aku kapel dengan orang lain, aku jarang layan dia. selalu aku harapkan mesej atau call dari kau. bila kau mesej, selalu aku balas. tapi bila dia mesej, jarang aku balas. even aku dengan dia, aku tetap takde rasa apa apa. entah kenapa masa ni aku rasa macam terrr-dekat pulak dengan kau. kau pun layan je aku tanpa kau soal tentang dia. kau sangat cool sebab mampu layan aku lagi even aku dah buat kau macam ni. maaf!

sangat professional. hujung tahun, kita jadi lagi rapat. kau dengan ayam kadang kadang berani datang rumah, lepak luar rumah dengan aku. tapi sekejap je. aku tak kesah pun. paling penting, kau tak pernah persoalkan tentang dia. kau memang penyabar ea orangnya?

2010.
kita dapat sama kelas. tapi tak lama pun kau stay. kejap je. sebab kau kata mak kau suruh kau pergi teknik. kau pun okay je. aku taktau kenapa aku rasa macam berat nak bagi kau pergi. aku tak suka bila kau pergi sekolah baru.

one night, kau datang jumpa aku dekat rumah dengan ayam. masa tu malam akhir kau datang rumah aku. aku siap bagi kau kad lagi. entah pape aku tulis kat kad tu. kau jelah yang baca. aku jugak taktau kenapa dalam hati aku simpan harapan kat kau supaya kau mintak sambung lagi tapi harapan cuma tinggal harapan. baru aku tau macam mana frust rasanya bila kita diketepikan macam aku selalu buat kat kau.

serves me right! kau janji nak contact aku selalu bila kat sana. masa tu tiqa dengan zana dah ada kat sana. aku pun okay je bila kau kata macam tu tapi aku bersedia dengan sebarang kemungkinan. kot kot kau lupa janji kau dulu kan.

sebelum kau pergi, kau sempat tinggalkan pesan kat ayam suruh dia jaga aku baik baik kononnya. then ayam bagi aku mesej tu pada aku dan sumpah weh, aku punye hati ni rasa sayu sangat baca mesej tu lagi lagi part last tu. aku simpan lagi mesej tu sampai sekarang! dengan harapan kau mampu tunaikan apa yang kau cakap pada ayam tu.

setiap kali tiqa call aku, mesti aku tanya dia soal kau. apa cerita kau kat sana sampailah si tiqa tu dah jaki beno dengan aku. one day, tiqa cakap kau rapat dengan sorang perempuan ni. korang berdua macam bercinta tapi tak bercinta pun. tapi rapat korang memang sangat rapat. langsung aku rasa sentap.

kau pun dah tak mesej or call aku lagi. setakat IM dekat FB je. tu pun sekejap sangat lepastu boleh dikira berapa kali dalam setahun kau contact aku.

sampailah bila aku nampak gambar kau dengan dia dekat fb, wall posts korang semua. masa tu aku tersangat sentap! frust nya ya rabbi, aku je yang merasa. dalam gambar tu, aku nampak kau bahagia sangat. sangat! so no wonder lah kau dah tak contact aku.

bila kadang kadang kau mesej aku, aku tak layan. bila kau call, aku tak angkat pun. bila kau cakap nak datang rumah, aku langsung tak bagi. aku tak cool, aku tak penyabar macam kau. dan aku tak professional macam kau.

2011.
kau dengan dia masih lagi bersama. aku selalu sedapkan hati supaya fikir positif. aku taknak friendship kita hancur gara gara aku. jadi aku terus diam. harijadi kau tahun lepas pun aku tak wish. tak tau lah sebab apa.

baru aku tahu, aku tak patut buat kau macam tu. maksud aku, macam apa aku buat for the  previous years. lepastu baru aku paham apa perasaan kau bila frust. 

aku taktau kenapa masih ingat kau lagi. susah betul nak let go kau. even aku selalu cakap dengan member aku yang aku tak kesah pasal kau, aku dah boleh terima keadaan kau macam ni, tapi aku taktau kenapa kadang kadang apa yang aku cakap tu berlainan betol dengan apa aku rasa. dasar cakap tak serupa bikin! 

selalu dalam fikiran, aku sentiasa ingatkan akan ada yang baru datang suatu hari nanti waktu aku dekat peringkat lebih tinggi. terima kasih buat semuanya!




p/s: pada kau yang membaca, memang sekarang tengah layan perasaan nak tangkap jiwang kononnya :)


Y.

2 comments:

Anonymous said...

tacing bole?

asal la bole jeles eah. tak terfikir aku!! sorry wei..!

tak sangka pulak sedalam ni kau simpan feeling kau kat dia..huhu

yana said...

x pela wei. saje la tu nk menggedik jeles jeles dgn kau, hahaha. entah pape je rasa..!

takde la dlm mne. biase je.. so-so gitu.